Kinderen spelen er niet op straat.
De luiken van de huizen zijn gesloten.
Een praatje maken? Daar komt alleen maar ruzie van.
Zo staat het ervoor in het dorp, bedacht door de onvolprezen Mariken Jongman.
Dus de uitgever stelde voor dat ik de eerste paar bladzijden in zwart-wit zou maken.
Leuk!
Maar hoe gaat dat, dan ben je bezig en is zwart.. zo zwart. Wit zo… wit.
En grijs zo…. grijs ja.
Maar in het geheel niet getreurd!
Ik haalde de kleuren van Carson Ellis tevoorschijn. Waar ik eerder mee experimenteerde, kijk maar hier.
Het líjkt wel zwart, maar is minder hard. Kun je het zien?
Als je dit mengsel verdunt wordt het… abracadabra… een soort van groen-blauw.
En ja, ik geef toe dat ik ook nog grijs, rechtstreeks uit de tube heb gebruikt.
Voor de liefhebber: dit is gouache op heel dik (360 grams) Waterford aquarelpapier HP.
Toevalligerwijs dacht de uitgever op hetzelfde moment dat ik dit probeerde:
“Zou het wel mooi worden…? Zwart is zo zwart, wit zo wit en grijs zo…. grijs.”
En was dan ook erg enthousiast over deze kleuren.
Het is wat somber, maar móói somber.
En met dat rode jasje is de eerste pagina af.
De reis kan beginnen, deze man zoekt zijn weg naar verre en kleurige oorden, en zo trekken we samen op.
Nog 11 spreads te gaan, heerlijk.
Reageren? Vind ik heel leuk!
Stuur deze blog gerust door naar iemand die het interesseert, of deel het met een knop hieronder.
17 reacties. Reactie plaatsen
prachtig mooi Marijke!
Oe, dat wordt dus een héél mooi boek.
Wat ontzettend leuk dat je het boek van Mariken gaat illusteren, Marijke! Ze is (ik was) schrijfdocent bij Scriptplus. Maar. Veel belangrijke.. Prachtig wat je maakt. En een goede tip, van dat zwart-dat-minder-hard-is.
Zet ‘m op!
Liefs, Bien
Hier even de goede afzender
Had ik in de gaten, Bien/Sabine/Wis, dat jij het was. Jullie waren beiden docent bij Scriptplus dus? Ik ben ook erg blij met de opdracht, ooit luisterderen wij Mariken’s boek Rits in de auto op vakantie. Ben fan!
Mooi die tinten en ja zwartwit is eigenlijk niet zo zwart wit als ’t soms lijkt!
Schitterend Marijke!! Genoeg spanning en ook saai genoeg om er weg te willen!!
Leuk dat jullie zo enthousiast zijn! En dan ook nog van veel vakzusters.
Prachtig Marijke! Vraagje: plak je het aquarelpapier aan de randen vast of zet je het tussen papierklemmen of is het papier zo dik dat dit alles niet hoeft?
ik hoop altijd dat het zo dik is, dat het niet hoeft. Toch bobbelt het nog wel iets hoor. Wat het beste is -en waar ik geen geduld voor heb-: het hele papier een paar minuten onder water dompelen zodat het echt nat is (=eng maar goed), dan op een stevige plank plakken met arabische gom (geloof ik. Van dat brede bruine tape, dat pas plakt als je het nat maakt).
De volgende dag is het droog en zo strak gespannen als een veer. Heel mooi, en het bobbelt niet meer als je erop werkt.
Wauw! Wat wordt het mooi zo zeg, holy mo.
Dank Josee!
Mooi !
Hee ha Truke! Leuk om van je te horen, al is het nog zo kort. 😉
X
(Credits….mag ik die even geven? Ben even niet kort door de bocht, maar wil je nu toch in het beminde “zonnetje” zetten die zich zelfs door de vrieskou weet te worstelen…..soms doe je jezelf tekort, dus bij deze……)
Het is ongekend hoe het talent van Marijke Klompmaker van het papier af spat!
Ik kan zelf niet zo goed techniekjes tekenen, ben niet behept met fijne lijnen, woeste halen, streepjes rekenen…..een gum is de perfecte tool om mij uit de gevarenzone te halen.
Na wat onwennige pogingen, verbeteringen en uitgeschoten bewogingen (is dat een woord…ja nu wel zegt Mw. M. Ouboter!) staat er wat op papier………houd je bij je tekst Elvier het gaat hier om plezier…..en laat de plaatjesbedenktank over aan de vrouwpersoon, die waar jij zo om moet lachen, om moet gieren, om te brullen, de gekke bijschriften, de mooie illustratiestiften en de vluchtige mooie krullen, die vrouw die met beide voeten (klompjes vastgezogen in de klei) op deze aardbol aangetrokken wordt als een bloem voor de honingbij.
Die vrouwpersoon waar ik altijd zo blij van word!
Marijke jij bent hét!
Jij bent mijn illustere illustratie ideaal
Jij bent dit en dat
Jij bent zo fijn….van alles wat!
Lieve groet en bedankt voor alles wat was, is, en nog komt!
Ik ben een fan,
nog steeds blij dat ik “hier” aan het rondhangen ben.
Ooit zal ik je eens vragen, mijn verhaal te behagen….. om met jouw subliem gevoel voor emotie in het beeldfluisteren een verhaal de juiste kleur te geven.
Xx Elvira Ter Horst
‘Niet kort door de bocht’, nee! Poeh poeh, nou nou. Een heuse fanmail, hoe moet ik hier nou op reageren?!
Dank voor je clusterbom met complimenten, van
De Vrouw Met Klompen Vastgezogen In De Klei (rake beschrijving, Elvira).
Marijke, het schilderij is wel heel erg mooi geworden. Mem