Nope, ook nu wordt het niet erg sexy. Grijs, dat dan weer wel.
Vorige week schilderde ik het grootste deel van het portret van een puber.
Nu is de kamer aan de beurt. Er gebeurt best veel in de achtergrond, en ik wil het in vale tinten houden.
Zodat het meisje eruit springt.
Ik had in m’n hoofd om dit schilderij ‘plat’, zonder licht en schaduw te maken.
Maar ik kan het niet laten.
In de kamer zie je nu bovenin schaduw, rond het meisje is het lichter. Daar ben ik een paar keer met witte verf overheen gegaan.
Parkiet en kooi erbij, beide niet te opvallend.
(Ja, een parkiet heb ik zelf ook op mijn kamertje gehad)
Ai, het bed is eigenlijk best klein in verhouding tot de rest. Die kan ik nu niet echt groter meer maken, ik schilder alleen de poten wat steviger.
En de trui van het meisje is nog te zacht, de mouwen worden donkerbruin.
Zal ik de muren nou nog stenen geven, ja/nee/ja/nee?
Ja.
Hij is af!
Ik ben er echt blij mee. Deze ‘platte’ stijl, zoals van Carson Elis, wordt steeds eigener.
Er had alleen meer een ‘randje’ in gemogen.
Heb nog teveel willen behagen, geloof ik.
Ik hoor graag jouw mening!
En leuk als je dit schilderproces wilt delen op Facebook, twitter of LinkedIn.
5 reacties. Reactie plaatsen
blijft mooi dat je mij / ons meeneemt in het proces. Voor mij kwam het eenzame steeds meer naar voren. Ik, (maar wie ben ik, ik schilder met woorden) zou er niets meer aan toevoegen. Ontroerend beeld. Dank je wel.
Wat goed dat je dat eenzame dus toch wel ziet. Het is laveren, het moet ook weer niet larmoyant worden. Luistert nauw, maar dat is bij schilderen met woorden net zo.
Ik houd altijd zo van jouw blogs! Erg inspirerend. Maakt dat ik zelf ook eigenlijk wil bloggen!
Marloes! Wat leuk om te horen. Jij bent toch eigenlijk al aan het bloggen? Met die strips van je. Zet ze op je site en klaar ben je. Aanmeldveld erbij, ik zou me meteen inschrijven.
Dat is wel een goed idee. Ik plaats ze wel op Tumblr!
Maar lijkt me ook leuk om gewoon processen te laten zien en ideeën! 🙂 Misschien, ooit!