Ik vind het zo knap.
Hoe sommige mensen héél veel kleuren gebruiken, en dat het toch niet te teveel wordt.
Niet bónt.

Zoals Monika Forsberg.
‘Teatime’:

Ik weet hoe precies het komt, het gebruik van kleur.
Het schaamrood stijgt me naar de kaken als ik aan bepaald werk denk dat ik ooit maakte -héééél lang geleden, vanzelfsprekend.

Wat maakt Monika Forsberg’s werk nou zo goed, qua kleur?
Ik kan er niet precies de vinger op leggen.

Kom, denk even met me mee.

• wat opvalt: M.F. gebruikt veel rood. Knal rood en donkerrood. Veel warme kleuren, rood, oranje, roze. Kleuren die eigenlijk vloeken
• maar soms ‘dempt’ een achtergrondkleur, zoals hierboven het grijs bij de eenden
• M.F. gebruikt veel verzadigde kleuren. Weinig waterige kleuren, en die dienen vaak als achtergrond.

Kijk naar de tekening hieronder, allemaal diepe, verzadigde kleuren bij elkaar. Zo’n groot vlak blauw-paars, ik zou het zelf niet in m’n hoofd halen! Véél te veel paars, met ook nog eens dat paarse dak erbij.

Toch werkt het. Hou je hand voor de ei-gele auto en het wordt een stuk minder fijn om naar te kijken.

• Geel en paars (en rood ook trouwens) zijn complementaire kleuren, daardoor blijft het zaakje in evenwicht.
  Zie je?
  In de kleurencirkel (hier door JanJippe beschreven) staan geel-oranje en paars/blauw tegenover elkaar.
  Ik zie nu ineens dat M.F.  vaak kleuren gebruikt die in de kleurencirkel ertegenover staan.

• Hieronder bij deze koffiepot heb je het weer! Donker-indigo (bijna paarsig) (koffiepot) met als achtergrond een afgeleide van oranje. De rand van de bloempot is écht oranje. En de planten in groen passen daar weer keurig bij.

• Verder worden de kleuren vaak in een werk herhaald, zoals je hieronder ziet.
  Het lichte paars, de creme en het rood, ze komen steeds terug. De grijze achtergrond ‘bindt’ weer.

Ik ben de laatste tijd een juist liefhebber van mínder kleur en van grijs. 
Maar dit is ook wel verhipte mooi!

Een interview met Monika Forsberg kun je hier lezen.