He fijn, daar is ze weer, de hoofdpersoon voor m’n eigen prentenboek.
Ze zoekt de poes in een hele lange straat met allerlei merkwaardige buren.
Het wordt een kijk- en zoekboek, je weet wel, met van die boordevolle tekeningen.
Inmiddels ben ik bij spread nummer 9 aanbeland.
Iedere spread heeft zijn eigen kleuren, deze wordt blauw en geel.
Ik leg er de basis voor met een grote kwast.
Het papier bobbelt ervan, maar ik heb het opgespannen, dus dat trekt vanzelf weer strak.
Dit buurhuis is een hotel waar alleen kinderen logeren, en ja… daarvoor bedenk ik natuurlijk allerlei dingen waar ieder kind van droomt.
Taart, chips, feest, eindeloos gamen, en tussendoor een dutje doen
om daarna vrolijk verder te gaan.
De tekeningen in het zoekboek zijn zo groot en vol, dat ik ze niet in een keer ‘aan kan pakken’, de tekening laag voor laag kan opbouwen.
Dat is hoe ik normaal gesproken werk.
Maar nu teken ik van links…
naar rechts,
en doe later het bovenste deel van de tekening.
Het maakt het wel ingewikkelder, het duurt bijna tot het eind voordat ik zie of ‘het wat is’,
ik overzie pas heel laat het geheel.
NACHT
In de loop van het verhaal wordt het langzaam donker.
Daarom maak ik het binnen in het huis ook wat donkerder:
Volgende keer verder met de bovenverdieping!
Enne, ik neem aan dat je die poes meteen al zag..?
