Weet je dit meisje nog?
Ik tekende haar voor een experiment.

Dit meisje komt in een collage (lees hier).
Over herinneringen die weg zijn, maar toch ín je zitten.
Net als een kast die weg is, maar een niet-verbleekte vorm op het behang achterlaat.

Dus: eerst het meisje uitknippen.

Een achtergrond schilderen, dat een behang moet worden. Met plakkaatverf.
Ietsje donker, zodat het meisje er mooi tegen af steekt.

Het behangetje moet simpel worden, en niet te druk,
want straks snij ik hier vormen (de vergeten herinneringen) uit.

Lijnen en wolken met plakkaatverf, blaadjes met grijs potlood.

Hm, nog een rood/oranje tegelvoer, om toch even wat meer kleur erin te krijgen.

Ach jee, dit is eigenlijk al heel mooi! Zal ik het maar zo laten..?!

Nee nee! het is een experiment, en die zijn om te experimenteren.

Ah, dit gaat me toch een beetje aan het hart hoor…
Het papier is eigenlijk ook wat te dik om soepel in te kunnen snijden. Het wordt wel een beetje grofkorrelig zo.
Ook zie je de randen nogal.

Een sigaret van opa, het konijn, het eerste paar laarzen..

Allemaal dingen die er waren, niet meer herinnerd worden.
Want ja, je kunt je nou eenmaal niet alles herinneren.

Voort!
Wordt het wat, jongens? Ik weet niet.

Hoe dan ook, de witte snijrandjes schilder ik zo goed mogelijk bij, zodat ze minder opvallen.
Dan een achtergrondkleur uit zoeken om achter de vormen te plakken.
Alles met spuitlijm op het grijze papier plakken, dat bobbelt niet en het wordt heel strak.

Nou, hij is af.
Het valt me niks tegen. De uitgesneden vormen zijn geloof ik wat groot.
Maar het meisje valt goed op doordat zij zo licht is, en de vormen grijs.

Ja, ik ben toch tevreden. En leuk hoor, om weer eens een collage te maken!

PS.
Een vrouw kocht deze kunstdruk voor haar moeder, die weduwe is.
Voor moederdag, volgende week zondag.

Mooi toch?
Kado-idee voor je!