Twee weken geleden liet ik je zien hoe ik tot deze schets kwam.
Nu komt het échte werk.
Schilderen maar!

Een kamer van de dokter, waar het een zootje is.

Dit is één van de illustraties voor een boek in opdracht van het Ommelander ziekenhuis. 

Érg leuke opdracht, ik krijg alle vrijheid. Dat zijn de besten!

De spullen in de kamer schilder ik in een blauwe ondergrond.
Het wordt zo als het ware één geheel, de tafel met troep, de stoel en de kasten.

Het blauw zal straks er op diverse plekken nog doorheen komen.

De chirurg heeft zich –spoiler alert!- in een kast verstopt, het meisje is naarstig op zoek naar hem.
Haar schilder ik met opzet niet eerst in een blauwe ondergrond.
Zij is namelijk de buitenstaander in de kamer.

De details op de tafel komen nog, maar je hoef niet precies te kunnen zien wat er ligt, als het er maar troeperig is.

Zoals ik eerder vertelde bij het schetsen: ik probeer het nu een beetje ánders dan anders.
Ik wil het speelser hebben.

Het perspectief is dus een beetje raar, het klopt niet helemaal.

Ik wil wél diepte krijgen in de tekening.
Dat doe ik door de dingen op de voorgrond intenser van kleur te schilderen dan de achtergrond.

Zo…. Met kleurpotlood teken ik een patroon in het kleed.
Ook in de rest van de illustratie teken ik details. Kleurpotlood kun je prima over plakkaatverf heen gebruiken.

Perspectivisch klopt het dus niet, en tóch werkt het, is het niet verwarrend.
Leuk, leuk!

Het is niet heel anders dan wat ik normaal gesproken maak, maar verandering gaat in kleine stapjes.
Ik ben dik tevreden nu.

Volgende week geen blog, dan ben ik op de gigantische kinderboekenbeurs in Bologna, waar ik me gigantisch laat inspireren.
Rondkijken, met andere illustratoren praten, me vergapen aan de duizenden mooie boeken.
Je hoort er nog wel van!