Ontzetting in boekenland deze week. Sieb Posthuma is overleden.

Welk beroep je ook hebt, je hebt vast iemand in je vakgebied waar je tegenop kijkt. Waar je stiekem jaloers op bent, maar waar je ook van leert: hmm, zo kan het óók. Sieb Posthuma was zo iemand. Voor mij, en ongetwijfeld voor veel andere illustratoren.

Je kent zijn werk vast, hij tekende Aadje Piraatje, schreef en tekende Rintje, en de draad van Alexander Calder. Vooral deze laatste is mooi!

De beste tekenaar van de wereld vond ik hem niet. Van Rintje bijvoorbeeld ben ik niet zo’n fan. Maar een goeie illustrator hoeft niet per sé een hele goeie tekenaar te zijn. Sieb Posthuma schiep zijn hoogsteigen universum en werd daar steeds beter in.

Hij ontwikkelde zich voortdurend en dat zou nog jaaaren zo doorgaan, vanzelfsprekend. Maar veel dingen zijn niet wat ze lijken. Hier een interview met hem.

Indirect leerde ik van Sieb Posthuma. Door naar zijn werk te kijken, zijn collage-technieken uit te proberen met een geschilderde achtergrond. De snor van onderstaand mannetje is zelfs hetzelfde als die van een paar types hierboven, zie ik nu.

Ook deze tekening is door zijn werk geïnspireerd. Eerst een vel ruwweg beschilderen. Tekenen, knippen, schuiven, plakken: veel werk maar mooi om te doen.

Maar Sieb Posthuma probeerde allerlei technieken en maakte de laatste tijd zelfs decors. Het is onwerkelijk dat hij er niet meer is.