Wat ik lastig vind, en wat soms faliekant mislukt: het donker schilderen.

Deze uil -voor een klein prentenboekje– gaat naar bed, bij het schijnsel van een lichtje.

Wat het nog lastiger maakt, is dat ik twee aparte tekeningen naast elkaar op het papier schilder. Ze komen straks op één spread -2 naast elkaar liggende pagina’s- maar ik had ze best los van elkaar kunnen maken.

Het wordt streperig, en een beetje raar, ik vind het helemaal niet mooi.
De scheiding tussen de twee tekeningen wordt ook lelijk.

Overnieuw dan maar?
Nee nee, ik ben niet voor één gat te vangen vandaag.

Ik maak voor het linkerdeel van de bladzijde een aparte achtergrond.

Knip de uil uit, teken een laken en…

stapelen maar!

Dat wordt leuk zeg.

Hetzelfde doe ik met de rechterhelft,
ik knip de uil uit,

..schilder een andere achtergrond, knip een bed uit zwart papier en maak er gewoon een collage van.

Wie doet me wat!
De vormgever plaatst de tekeningen naast elkaar, zet de tekst van mijn zus Nynke erbij, af!

Het donker overwonnen.

Wil je reageren? Vind ik áltijd leuk! Het kan hieronder.