Het punt is: je wilt altijd beter, beter en nóg beter. Ik in ieder geval wel.

Maar wat is beter?
Ik heb toch gauw de neiging om te tekenen zoals ik denk dat anderen het willen.
Tekenen ‘zoals-het-hoort’ kan ik inmiddels heel goed.

Door steeds weer bij andere eigenzinnige illustratoren en kunstenaars te kijken, herinner ik mezelf aan mijn ‘eigen béter’.

Op Instagram bijvoorbeeld post Ming uit Taiwan
lekker onhandige figuren:

Of neem Beatrice Alemagna, in één van haar boeken:

Kitty Crowther herinnert me eraan dat je best ver kunt gaan in merkwaardig getekende types, zoals in de Weglopers.
Niet alleen in ‘de kunst’ kan dit dus, maar ook in kinderboeken.

Ik neem het allemaal in me op, ik gebruik bijvoorbeeld de laatste jaren bijvoorbeeld véél meer materialen door elkaar heen.

Met collage-technieken vind ik ook meer vrijheid.

 Ik zou er nog veel verder in willen (durven) gaan dan ik nu doe. Er valt zoveel te leren, en dat is ook juist het leuke.
Deze figuren uit mijn zoekboek zijn al best ‘eigen’, vind je niet?

Zometeen ga ik naar de expositie van Paula Rego in Den Haag, díe durfde pas ver te gaan. Benieuwd wat me dat weer gaat opleveren.

Wie zijn jouw voorbeelden, waar laat jij je door inspireren? Neem je ook dingen over?
Laat het hieronder weten!