Tja, arceren. Van die streepjes, weet je wel, zoals Peter van Straaten dat zo goed kan. Of, om maar iemand te noemen, Rembrandt. Ik wilde het weer eens oefenen en heb een Helleborus nagetekend. Oei, wat frustrerend!

 Het is best áárdig, maar het stralende van die gele meeldraden kreeg ik er niet op, en de lijnen van de schaduwen zijn grof. Ik ben er gauw mee gestopt en heb een andere geprobeerd, maar die werd nog slechter.

ZWART WIT TEKENING

In het dagelijkse illustratie-leven gebruik ik dat hele arceren nooit, want als ik nog eens in zwart-wit moet tekenen kan ik andere technieken gebruiken om een schaduw mee te maken.

Conté-potlood toegepast op een schets van een heks voor een kinderboek:

 Hier ben ik wel tevreden over. Toch zit het me dwars, dat arceren. Ik had net tijdens een illustratieworkshop beweerd dat ik dátgene wat ik in mijn hoofd heb, ook wel op papier krijg. Haha, niet dus. Is ook onzin, want ik blijf voor opdrachten altijd op het mij bekende pad.

Dat is ook de reden waarom ik dit blog ben begonnen, om iets anders te maken, dingen uit te proberen. Nou ja, dát is gelukt in ieder geval.