Het hele leven is koorddansen, je kukelt zo van die draad af. Hoppa, dood ben je.
Macaber?
Het is toch gewoon zo, alleen sta je er gelukkig weinig bij stil.
Jemig, hoe kom ik hier nu op?
O ja, door die Mepxy markers die ik vorige zomer met gevaar voor eigen leven scoorde.
Met deze acryl-stiften maak ik een portret van Eva Besnyo.
VAL IK ERAF?
Met markers tekenen is koorddansen in het klein: één foute lijn en daar ga je.
Niks om te verdoezelen, geen mogelijkheid om te verbeteren, het is goed of niet goed.
Eva Besnyo had van dat leuke stugge, uitstaande haar. Donker, maar daar maak ik blauw van.
Ik merk dat ik tijdens het tekenen -bijvoorbeeld nu van de armen en handen- mijn adem inhoud, om maar precies de goeie lijnen te zetten.
Eva: een Hongaarse en Joods. Ze verhuisde al fotograferend, door de opkomst van de nazi’s, steeds meer richting Nederland.
Waar ze uiteindelijk kwam te wonen, ook door haar huwelijk.
Ze had een geweldig gevoel voor compositie en wordt nu als één van de belangrijkste fotografen van Nederland gezien.
De basis van het portret staat, en ik voel dat dit een fijne wordt, het is alleen zaak ‘m niet te verpesten.
Het fototoestel schilder ik met gouache. Te zwaar van kleur…?
Neu, geloof ik niet. Het is een prima tegenhanger van dat knalblauwe haar.
Op de achtergrond schilder ik grofweg een paar beelden van haar foto’s. Rechts zie je een jongetje van de achterkant met cello op zijn rug, het bekendste beeld van Eva Besnyö.
En links demonstrerende vrouwen, Dolle Mina’s, die Eva van harte steunde.
Hoe krijg ik die kleuren minder modderig? Kan ik al opgelucht ademhalen?
Wacht, daar komen die knalkleuren van de markers weer goed van pas.
Ja, ja!
Nu het jongetje aan de rechterkant nog met blauw potlood verduidelijken.
Ach jongens, ik ben zo tevreden met dit portret voor het boek Iemand in het bijzonder.
Ik geloof dat het mijn lievelings is. Al koorddansend heb ik veilig en wel de overkant gehaald.
P.S. Komt deze blog je bekend voor…? Dat kan. Vanwege de meivakantie put ik uit mijn grote voorraad aan oudere blogs.
15 reacties. Reactie plaatsen
Grappig dat je je stukje de titel ‘mijn lievelings’ geeft. Wij hebben een kleinzoontje, die dat ook vol overtuiging kan zeggen, B.v. Rood is mijn lievelings. Ik dacht dat het met kleintjes te maken had. Of jij voldoet aan het motto: wees vrouw, blijf kind!
Ik hoor het wel eens vaker (van volwassenen), vind het een leuk woord omdat het net niet klopt. Maar het komt ongetwijfeld uit kindertaal.
Het geel geblokte bloesje van Eva vind ik geniaal en prachtig! Ben jaloers dat je jouw illustraties zo mooi helder kunt houden.
Dank je! Deze vind ik zelf ook mooi helder. Maar om tot zulke dingen te komen is een jaaaaarenlange worsteling geweest. Ik was (ben soms nog) snel bang dat het ‘te weinig’ was.
Mooi verhaal weer, fraaie illustratie!
Bedankt Monique!
Heel leuk en helder.
Mooi beeldend verhaald, vind ik.
Hanah
je kan ook zo goed en grappig beschrijven hoe het proces verloopt; ik hield ook mijn adem in (want gaat het lukken?). Het is geweldig geworden vind ik!
Nou, wat een mooi compliment Marianne. Ook op het schrijven doe ik m’n best.
Zo leuk om te zien en te lezen hoe en welke materialen je gebruikt. Ik vind het ook al leuk dat je helemaal niet bang bent om verschillende materialen naast elkaar te gebruiken.
Ik vind dat (nog) Eng!
Ja he? Zelf kwam ik eerst niet eens op het idee. Zo gewend om het op een bepaalde manier te doen. Wacht maar af, als je eenmaal over die drempel heen bent…!
Leuk om je tekenproces te volgen! Het resultaat mag er wezen. En dat boek ga ik wel kopen, straks! Succes en fijne zomer!
Ha leuk Jikke!
Allereerst fijne vakantie, geweldig portret! Ik vind dat kleurtje van de blosje echt Geweldigcontrasteren met het het blauw van de arm-lijnen. Veel geniet en vakantie inspiratie gewenst.
Dank je Marieke.
Leuk om te horen!