Ik heb het plechtig beloofd, vorige keer.
Als ik deze spread van het kinderhotel niet af heb vandaag, eet ik mijn penseel op.

Nou vind ik kwasten té harig smaken,
dus zorg ik vlug eerst voor een dak boven het hoofd van de kinderen.
Deze tekening met het hotel is één van de vele voor mijn eigen prentenboek. 

Voor het dak heb ik nog wat frisse kleurtjes liggen:

Hoplakee. Ik plak alles nog niet vast, want dan kan ik de ondergrond zometeen makkelijk nog wat donkerder schilderen.

Ik leg de plank met tekening op de grond, even van een afstandje kijken hoe het uitpakt allemaal.
Hieronder bobbelt het papier nog van de blauwe verf, dat trekt wel weer strak.

Hm, gouache droogt altijd wat lichter op dan je denkt.
De omgeving kan nog wel wat donkerder, nu met zwarte soft pastel.
Eerst ziet het er krasserig uit, maar ik wrijf eroverheen met mijn vingers of een doekje, en dan krijgt het een mooie structuur.

Hup, ik moet het tempo erin zien te houden.
De boeven en agenten rennen voor hun leven.
Deze figuren komen straks op iedere tekening voor, net als een muis, een vogel en een roze theepot.
Leuk voor de lezertjes straks, om ze steeds te zoeken.

De boom achteraan krijgt bladeren, de kleur van de potloden dekken best op de donkere verf.

..en zo zijn er nog tientallen kleine details die ik toevoeg.
Het eindstadium is altijd de allerleukste fase.
Je ziet dan -meestal- eindelijk dat het goed wordt, en kunt onbekommerd zitten pielen.
Struiken, sterren, een vogel in de boom, het spoor van de gevallen kattenbrokjes links onder.

Ik heb het gehaald!

Niet alleen hoef ik geen penseel te verorberen, ik ben ook nog eens écht blij met deze spread.
Ik zag er een beetje tegenop door het donker rondom, dat is best lastig om mooi te krijgen. Maar het is gelukt.

Weten waar het boek over gaat? Kijk: Allemaal rare buren

En als je wilt reageren; dat kan hieronder, leuk!