Zeven-en-vijftig jaar!
Had ze een baby vermoord, meerdere zelfs, was ze een psychopaat?
Neenee, de opsluiting was geheel vrijwillig.
Ze wandelde de kluis in, de deur ging op slot, nooit kwam ze nog buiten.
Deze zuster Bertken was een diepgelovig mens en -blijkbaar- uiterst stabiel persoon, zelf zou ik al na een paar weken tegen de muren opvliegen.
Hoe zal ik haar portretteren….?
Ik besluit tot een close-up, vanwege het introverte karakter van de hele situatie. Ze was alleen met zichzelf. En met haar geloof in God natuurlijk.
Ze leefde halverwege de 15e eeuw, niemand die weet hoe ze eruit zag.
Wat dat betreft kan ik mijn gang gaan.
Iedere dag luisterde ze een uur naar de problemen en verhalen van mensen onder aan haar kleine raampje.
Niet alleen stabiel, ook nog een halve psycholoog.
Een opmerkelijke vrouw, en dat komt goed uit, want de zuster komt in het boek over markante vrouwen van Arend van Dam.
De achtergrond schilder ik donker, er zal weinig licht haar cel zijn binnengekomen.
Dreigt het nu saai te worden? Zal ik nog wat aan de kleding doen..? Iets abstracts? Even voorzichtig proberen, ik moet het niet verprutsen.
Hè, het wordt mooi, en niet te afleidend. Ik wissel blauw en bruin potlood af, de kleuren liggen dicht bij elkaar. Het is dus niet te opvallend, maar wel net ietsje anders. Het geeft een rijk gevoel, denk ik.
Maar over de achtergrond ben ik helemaal niet tevreden.
Beetje slappe hap. En modderig.
Weet je wat….
Met acrylverf maak ik meerdere kleuren achtergrond, met ieder een andere kwaststreek, welke past er het beste bij..?
Het wordt de donkerblauwe, waar ook nog nét een mooie lichtstraal van boven komt.
Een lichtstraaltje voor Bertken die daar op de ongeveer 9 vierkante meter in Utrecht wel 87 jaar oud werd.
Blootsvoets, zonder enige verwarming, voor ons onvoorstelbaar; al die jaren onafgebroken in een cel,
schrijvend, wevend, mediterend en biddend, en daar uiteindelijk gestorven.
Ik vind het heel leuk als je reageert.
Of deze blogpost deelt, ook fijn!
14 reacties. Reactie plaatsen
Beste Marijke,
Prachtige blog en fijn portret. Ik houd van jouw nuchtere vindingrijkheid! Je bent een inspiratiebron en dat boek, dat koop ik straks!!
Groet, Jikke Kuiper
bedankt Jikke! Ik ben zelf zo benieuwd hoe het straks in druk is, dat wil nog wel eens met de originelen verschillen.
Duimen maar dat het goed uitpakt. Wat leuk dat je het boek zal kopen straks! Het komt in september uit.
Hoe werkt dat bij jou? Je beschrijft heel mooi alle stappen die je zet tijdens het proces maar het klinkt zo beschreven heel erg bedacht, beredeneerd vanuit het hoofd. Gaat het wel eens andersom? Dat je bijvoorbeeld in dit geval direct weet dat je de persoon in close-up moet tekenen en pas als je erover nadenkt beseft waarom je dat zo moet doen? Ik denk het haast wel. Intuïtie en gevoel zijn altijd het snelst. Ik merk dat ik door jouw verhaaltjes wel bewuster ga nadenken over de stappen die ik zet, wat heel goed is. Dus dank je voor het delen van jouw proces.
Groetjes Ingrid
O geinig dat het zo beredeneerd overkomt. Ik bedenk wel altijd van te voren wat ik met een tekening wil zeggen.
Dat is inderdaad heel bedacht.
Maar meestal gaat het tijdens het proces toch anders.
Héél eerlijk gezegd maakte ik eerst een andere versie. Waarbij je de kluis en wat mensen van buitenaf zag, en zuster Bertken helemaal niet. Die tekening mislukte (en ik wil niet alleen maar mislukkingen laten zien hier), en soms werkt het voor mij beter om dan opnieuw te beginnen met een ander idee.
Het klínkt dus allemaal erg verstandig, maar is ook wel eens een noodgreep.
En uiteindelijk vind ik deze ook nog toepasselijker dan m’n eerste idee.
Klinkt allemaal als een goede balans! Ik vind je werk erg tof!
Dank je! Ach ja, het is als het leven zelf denk ik: het lijkt allemaal heel controleerbaar en weloverwogen, maar intussen is het doodgewoon maar aanmodderen. 😉
Hahaha, leuk, dat herken ik heel erg.
Heel bijzonder. En brachten mensen haar beurtelings eten?
En een heel serene tekening is het. Mooi!
O fijn. Dank!
Ze kreeg iedere dag inderdaad wat eten door het raampje geschoven. Door mensen van de kerk geloof ik.
Wat leuk weer om dit proces mee te beleven! Ben opnieuw erg benieuwd hoe het boek er uiteindelijk uit komt te zien, ga het zeker lezen! Succes nog verder!
Bedankt Wilmi, ik teken blijmoedig voort. Heb nog heel wat tekeningen te gaan!
Prachtige illustratie!!!!!!
Bedankt Johanna!