Er is een trend in illustratie-land! Platte tekeningen.

Sex, drugs, vunzig, geen diepgang? Nee, dat bedoel ik niet. Plat in de zin van: geen perspectief, geen licht en schaduw.

Gestapelde beelden, zoals deze van Aiko Fukawa.

Met een tafel waarvan de lijnen evenwijdig aan elkaar lopen, zie je? En niet, zoals we gewend zijn, wat naar elkaar toe gaan.

In het blad Flow staan veel van dit soort tekeningen.

(illustratie Sarah Walsh)

 (illustratie Floor Rieder)

Dat moest ik ook maar eens proberen!

Hmm, lastig nog, dat platte. En kijk, er is toch wel perspectief ingeslopen (tegels, tafel). Maar geen schaduwen, dus ook geen licht.

Best mooie tekening, jazeker. Maar toch. De tekening is decoratief. Lijnen, patronen. Ik merk dat ik ervan hou om geraakt te worden door een tekening. Of dat ik in ieder geval zie dat de tekenaar er zélf door werd geraakt.

Zoals toen ik deze tekening maakte. Zie jij dat, dat die met een andere intentie is gemaakt?