Hoogst ongemakkelijk.
Dat je weet dat je op de foto moet.
Dat je ergens moet gaan staan. Hoe? Waar?

‘Dáár, op dat grasveld.”

Je hebt je mooie kleren aan.
Het label prikt in de nek- je hebt het er nog niet uit geknipt.

Oké, je staat op de goeie plek, en lacht.
De fotograaf treuzelt, de spieren rond je mond verkrampen, tot ‘ie zelfs een beetje bibbert.
Je hoopt dat de fotograaf even een grapje maakt.

Maar nee hoor.

Dus daar sta je dan. De handen maar in de zij gezet.

Briljant idee, om een boek samen te stellen met oude foto’s van poserende mensen -merendeel vrouwelijk.
Nou ben ik sowieso dol op oude foto’s.

Maar Maira Kalman schilderde daarbij ook nog fel gekleurde portretten van Girls standing on lawns.

Daniel Handler schreef er korte teksten bij.

“We’re all, all of us, very foolish
people standing around.”

Het is niet alleen een mooi verzorgd boek, het leuke is ook dat het zo herkenbaar is.

ALHOEWEL….
Herkennen doorgewinterde selfie-makers zich hier nou ook in?
Er wordt hoogst professioneel geposeerd overal, en niemand lijdt niet aan bibberende kaken, lijkt het.
Jij?

Eén ding is zeker.
Idioten blijven we, met z’n allen.

PS. Er werd me al een paar keer gevraagd of ik een kerstkaart maak, dit jaar.
En dus ook verkoop.
Natuurlijk, veel te leuk. Ben ermee bezig!

Reageren kan hieronder.