Zo heb je een leuk portret van je buren geschilderd……-zie vorige week-.….
….en zo heb je het verpest.
“Wat dacht je toch te doen?!” vraag je?
Ja weet ik veel!
Ik vond die takken te opvallend, en wilde er een geheel van maken door grijze verf tussen de blaadjes te schilderen.
DIE ROTTIGE PLAKKAATVERF
De ellende van plakkaatverf is, dat het op waterbasis is.
Dus als je een laag hebt geschilderd, en je gaat er nog een keer overheen, mengt het met elkaar.
Soms pakt het goed uit, soms dus niet.
Zie je de Buren om het hoekje gluren, hulpbehoevend ineens, verstrikt in die puinhoop?
Met de moed der wanhoop en zweterige oksels toch nog maar een poging wagen om de boel goed te krijgen.
Huppakee, nog een laag eroverheen.
Eerst grijs, dan allemaal donkerblauwe blaadjes schilderen.
Het gaat de goeie kant op….!
Ik vind die struik alleen nu zo zwaar ten opzichte van de varens onderaan.
Nog één poging dan.
De struik naar beneden door laten lopen, misschien is het dan beter?
Zo. Af! Niet meer aankomen!
Wat vind je? Zijn die arme mensen gered?
8 reacties. Reactie plaatsen
ik weet het niet…
Die eerste versie vond ik zo mooi, juist door dat contrast werd het heel spannend.
Had wel iets droevigs, maar dat hebben die lieve mensjes ook…
Dat maakt me nou helemaal blij. Ik volg mayawavespel blauwe hand. Hoe jij kunt toveren met je hand. Geweldig groetjes anneke
Doornroosje en haar prins happily ever after 😉
🙂 dat is een goeie.
Ik vind het wel een beetje jammer dat de openheid van de struik weg is.
Maar hij was wel iets té open in versie 1.
En toch heb je hem wel gered, want het feit dat ze om het hoekje van de struik kijken is nu wél sterker geworden.
Kortom, zoals aan alles twee kanten zit, zit dat ook hieraan.
De spijker op de kop, je hebt helemaal gelijk. Leuk!
Prachtig! Het is nu een mooie eenheid geworden en de mooie mensen vallen toch op!
Johanna
Dank je Johanna!