Wie is er bang voor het maagdelijk witte vel papier?

Ikke!
Na de mislukkingen van de afgelopen tijd grijnst het wit me vals toe.

Maarrrrr…op dat soort toestanden ben ik voorbereid.

Wonderlijk maar waar, het helpt.
Het bodempje is al gelegd, zeg maar.

Handig toch?

Meestal teken ik het gezicht -met Molotow-marker- in het witte deel, zodat dat het beste uitkomt.
Ziedaar, het begin van Maria Tesselschade is er.

Ik teken nauwelijks een schets, alleen minimaal een aanduiding van wat ongeveer waar moet komen.
Ik wil er een bepaalde losheid in hebben, dus hup, gaan met die banaan.

Het perspectief probeer ik juist niet te laten kloppen, dat maakt het speelser.

Maria Tesselschade was muze van een paar beroemde schrijvers,
maar ze zelf dichtte ze ook, maakte muziek en graveerde in glas.
De illustratie is voor kinderen vanaf een jaar of 9, het moet dus allemaal niet te volwassen.

Even kijken hoe het lijkt met het passepartout. Dat heb ik precies in de maten van het boek gesneden, waar dit portret in komt.

Heel spannend om zo vanuit de losse pols te schilderen.
Maar het gaat nog goed…!

Vorige week, bij het experimenteren, tekende ik bloemen met markers, herken je ze hieronder?
Maria was ook nog een begenadigd bloemschikster.

De tegels op de vloer wordt stijfjes. Even wat andere kleuren toevoegen met verf. Ik geloof dat het eindelijk lukt, de allereerste tekening van het boek, de, eerste van 35 portretten!
Okee, nu het leukste deel, de afwerking.

Nog een likje verf hier, een groen gegraveerd glas daar.
Goh, het was een kleurrijk gebeuren daar bij Maria thuis zeg.

Ik vind ‘m geslaagd, en wis me het zweet van het voorhoofd.
Slingers, ballonnen, trompet-geschal.

Ook erg belangrijk, schrijver Arend van Dam is hartstikke enhousiast, evenals de uitgeverij. De kop is eraf!

Wil je reageren? Of dit artikel voor me delen? Heel graag!