Eigenlijk wilde ik dolgraag naar De Kunstacademie.
Maar ik was heel verlegen, kwam uit een dorp, en die mensen op de Groningse kunstacademie leken me behoorlijk enge types.
Stadse, échte kunstenaars, en vast heel assertief.
Dus nee, ik ging niet. Ik koos voor de PABO, mijn vader zat in het onderwijs, dat kende ik.
Ik was niet voor leerkracht in de wieg gelegd, maar ik leerde, maakte de opleiding af,
en toen
bleek er helemaal geen werk te zijn.
Tja, wat nu? Tóch de kunstacademie?
Er was een deeltijd-kunstacademie in het dorpse Leeuwarden, waar ik op kamers woonde.
Hij was minder goed dan die in Groningen, maar juist daardoor ’te doen’, leek me.
Hoefde ik ook nog eens niet te verhuizen.
Dit durfde ik aan, en inderdaad, het was te doen. Niemand nam de opleiding erg serieus, er werd luchtig wat aangeklooid, zowel door docenten als studenten.
En toen werd de opleiding opgeheven. O dear.
Ik zette, net als deze ooievaar voor het Troostfilosofie-boek, mijn valhelm op.
Veiligheidstuig om en hup…
daar ging ik dan eindelijk de diepte in.
En toen bleek dat ik, best heel aardig, en steeds beter, kon vliegen.
17 reacties. Reactie plaatsen
Mooi verhaal, wijze woorden en ook weer prachtig verbeeld.
Je blog geeft mij het steuntje in de rug dat ik nu net nodig heb; ik ga op zoek naar mijn helm 😉
Dát is leuk om te horen Marjan, vlieg-ze!
Mooi om te lezen hoe het kan lopen Marijke. Soms is de weg wat langer, maar er komt wel uit wat in je zit. Talent komt altijd bovendrijven.
Groet, Willy
Daar weet jij alles van Willy!
Ik ben een hele late bloeier 😉
Leuk om te lezen en heel herkenbaar haha. Ik ben nog op zoek naar een helm in de juiste maat maar kom er vroeg of laat wel ????
Zo die reactie leidde weer een eigen leven. De vraagtekens kloppen niet. Was nog aan het typen.
Stapje voor stapje kom ik steeds een stukje verder!
Zeker, als je maar stappen zet, hoe klein ook. Als je over een jaar achterom kijkt, zie je ineens wat het samen opleverde, in je ontwikkeling.
Nu ben je een echte hoogvlieger!
Mooie tekeningen!
Liefs Truke
🙂
Wat leuk, nooit geweten dat jij de PABO gedaan hebt!
Jaja! Zou je niet zeggen hè. 😉
Fijne blog weer. Geeft deze burger moed. En de tekeningen zijn beeld- en beeldschoon!????
Oh die vraagtekens is een emoji met hartjes.
Ik heb ‘m in beeld. Emoji hartjes terug!
Wat superschattig, we leren allemaal onze vleugels uit te slaan.
Deze (kl)ooievaar deed mij denken aan Karlsson van het dak. Hahaha met dat propellertje op zijn rug en…..
Karlsson! Ach, daar was ik dol op.