Ik moet het accepteren; veel mensen merken bepaalde dingen niet op die ik in mijn zoekboek stop.
Het zoekboek is een overvol prentenboek met een meisje dat de poes zoekt, en met vele piepkleine verhaaltjes binnen een tekening.

Als ik enthousiast een vriendin op een leuke situatie wijs is de vage reactie “oooo ja…”, en merk ik dat ze géén benul heeft.

Ik klamp me er maar aan vast dat kinderen heel wat opmerkzamer dan volwassenen.

Zal iemand zien dat deze jongen verliefd op zijn telefoon berichtjes stuurt?

En dat dit meisje hieronder haar koffer inpakt omdat ze straks op ruimtereis meegaat?

Dat er twee eekhoorns (ja! Zoek maar hierboven!) eikels verstoppen?

Ik stel een setje samen…

…en verwacht toch écht van je dat jij ziet dat de eekhoorn bang is. En niet meer naar beneden durft.

Ja…?! Gelukkig, anders had ik je van mijn mailinglijst moeten halen, dat begrijp je, hoezeer ik je ook waardeer.

Ik creëer even overzicht voor mezelf, knip in de gauwigheid een boom uit een kladblok om te kijken of daar rechts nog wat moet. Ja, is beter, die geeft diepte aan de tekening.

Ik voeg nog allemaal verhaallijntjes toe. Op iedere pagina zijn twee agenten en twee boeven te zien, die elkaar uiteraard steeds achterna zitten. Er is een vogel met groen rugzakje, en altijd is er een roze theepot.
Dat wordt wel expliciet ergens in het boek duidelijk gemaakt.

Wat al die andere kleine details betreft: in september is de publicatie, én overhoring.
Even kijken of we de onbenullen van de benullen kunnen scheiden.