Waarheid als een koe: ‘Thuis is waar je jezelf kan zijn.’

Je kunt er uit je neus eten, een vieze scheet laten, maar ik hou het netjes en laat deze vrouw (meisje?) gewoon chips eten.

Alleen probeer ik het er net wat anders dan anders uit te laten zien.
Ik wil weer eens proberen om wat losser te tekenen. Niet te realistisch. Vloeiend.

Raar gezicht toch, die benen? De figuur wordt nogal een propje ook.
Meestal teken ik lange, uitgerekte figuren, nu ga ik voor stevig en ronder. En wat strakker, maar ook weer niet té strak.
De achtergrond krijgt bijvoorbeeld wel een beetje structuur.

Deze illustratie is voor een boek dat Stine Jensen en ik samen aan het maken zijn.
Het begon als project om mensen (kinderen) online steun te bieden in deze coronatijd, maar nu wordt het een bundel! Troostfilosofie.

Intussen worstel ik met de stoel.

Ik maak de illustratie digitaal, in de app Procreate, dus ik kan de stoel ook weglaten….?
Ja, dat doe ik.
De vrouw krijgt een kussen en een dekentje, zoals ik zelf in de winter ook vaak op de bank hang.

Een kat heb ik niet -sterker, ik heb de pest aan katten, vertel vooral niet verder- maar hij is hier een prachtige oranje en warme toevoeging.

Het wordt leuk! Het mooiste is dat ik het gevoel krijg dat ik op een nieuwe stijl ben gestuit. Zomaar!
Nou ja… zomaar, niet helemaal waar, ik ben al even zoekende.

Vooral over de digitale tekeningen was ik niet helemaal tevreden. Maar dit gaat de goeie kant op.

Zak chips erbij. Het kleedje vind ik mooier als ‘ie donkerder is, hierdoor komt de vrouw beter uit.

Hij is af, en ik ben er hartstikke blij mee.

Blij met de kleuren, de vormen, het strakkere.
Ik heb het gevoel dat ik eindelijk écht goed uit de voeten kan met digitaal tekenen.

Het boek Troostfilosofie verschijnt in oktober, met 40 quotes van Stine en 40 tekeningen van mij. Nu nog ongeveer 18 illustraties te gaan.

Wil je reageren? Leuk, doen.