Tijdens de lange wandeling met goeie vriendin is het warm, en je loopt je in het zweet. Aan het eind voel je een koel briesje over je rug gaan.
Wacht even.
Dat kán niet, een koel briesje. Want je rugzak hangt daar immers. Niet.
Niet?!
Als de rugzak niet op je rug hangt, waar is ’ie dan wél? Die moet dan nog doodleuk in die bocht staan, waar jullie even uitrustten.
Snelwandelend terug dus, hopend en eigenlijk ook wel verwachtend dat ‘ie er nog staat.
En dan zien.
Dat.
Hij.
Weg.
Is.
AAAARGH
Je trekt je de haren uit je hoofd van spijt, springt op en neer, wurgt bijna je lieve vriendin ‘dat zíj toch ook wel es op had kunnen lett…..’ het helpt ganz und gar nichts.
Pas diep in de nacht ben je thuis, want ja, ook de autosleutels zaten in de tas.
In de week daarna hoop je op een aardige, eerlijke vinder.
Maar na dagen politie en diverse gemeentes bellen, een noodkreet op Facebook zetten, teruggaan naar de plek om nogmaals te zoeken…
…en zo meer, daalt het besef in dat iemand je belangrijke, wezenlijke spullen houdt.
Of misschien het geld pakt en de rest gewoon in de sloot mikt.
Jouw telefoon, al je sleutels, alle pasjes die je nodig hebt in de wereld, je bezwete T-shirt, rijbewijs, fijne rugzak, een verdwaald inlegkruisje voor nood, het mini-pakje snoepjes, ook voor nood. Wie? Waartoe?
Een week later stuit je op een plek in de diepe krochten van Facebook. Met allemaal berichtjes. Niemand die de rugzak vond.
Maar…
Geen van die mensen ken je.
Ook deelden 1000 luitjes je hulpbericht op Facebook. Allemaal deden ze hun best om te helpen.
De wereld is soms een duistere plek, maar hij blijkt toch vaker héél veel lieve mensen te herbergen.
Dat is in ieder geval een troost.
Ik ga een stuk armer, maar toch welgemoed de zomer in.
Heb het goed, kom terug, hasta la pasta.
Delen=lief!
Meer lezen?
Een ander zomers avontuur: Verboden zonder hond
Of hectische toestanden in Spanje: Wat een opwinding
8 reacties. Reactie plaatsen
Verdeurie! Wat jammer dat ‘ie pleite is. Al dat gedoe wat er bij komt. Als je weer tijd hebt, trakteer ik ter troost op koffie/thee en taart. Xx Josee
Verdeurie ja! Tijd heb ik, zin ook, kom maar fijn op met dat bakkie troost. X terug.
Blijft triest. ..maar mooi verwoord en je laatste tekening met al die slotjes en riemen om je rugzak heen, meesterlijk! Is er geen verzekering die je wat terug kan geven? Wel fijn dat je óók ziet dat er zoveel lieve (wildvreemde) mensen zijn die je willen helpen.
Fijne vakantie!
Nee, verzekering dekt het niet, omdat ik de tas eerst zelf ergens heb laten staan. Het is heel vervelend, aan de andere kant: het zijn maar spullen.
Er blijft hoop: wij kregen een in de trein achtergelaten iPad na acht (!) maanden terug, diezelfde iPad bleef weer in de trein liggen, na drie weken terug, en vervolgens verloor man een rugzak met iPad en die kwam na een dag terug! En hij heeft ook al twee keer zijn rugzak met iPad in een Arrivatrein laten staan. Toen kon hij ze meteen bij het Arriva-verloren spullenpunt in Leeuwarden ophalen. Mooi dat jouw oproep zo vaak gedeeld werd! Goede vakantie gewenst!
Joepie, er zijn mensen zoals ik! Bij mij is het ook niet de 1e keer dat dit me overkomt namelijk… Al zitten er nu wel érg veel kostbaarheden in.
Geweldig zeg, die iPads die voortdurend huiswaarts keren. Wie weet….
Eigenlijk zat er dus maar één slechterik tussen al die goeierikken!
Alhoewel ik nog altijd de hoop niet heb verloren.
En dat betekent dan dat er helemáál geen slechterik bij zat!
Halleluja!
Halleluja!