Oscar’s oma is dood, en soms moet hij er erg om huilen.
Tja…. wat teken je daarbij?
Dat vind ik niks, te eendimensionaal.
Dit stukje komt in een boek over het nemen van afscheid, in allerlei vormen.
Een scheiding, de dood, afscheid van een huis of van spullen.
Allemaal moeilijke zaken in een mensenleven, en je wilt geen kinderboek vól verdrietige mensen.
Het mag ook overstijgende, tenslotte heeft het boek een filosofische insteek.
GEBOORTE EN DOOD
Het lijkt me mooi om aan te geven dat het kind deel uitmaakt van een familie waar een doorgaande lijn in zit. De één sterft, een volgende wordt geboren en sterft uiteindelijk ook.
Inderdaad, een stamboom.
Ik teken op de i Pad, en omdat het er al gauw te gelikt uitziet naar mijn smaak, probeer ik hier een daar een beetje ‘onhandig’ te tekenen.
Zoals de grijze lijn om de oma heen:
En ik gebruik een ‘HB pencil’, die redelijk in de buurt van een echt potlood komt.
Dit is tot nu toe de familie van de vader…
Nu komen er nog een paar huisdieren bij, waarvan eentje ook dood is.
Ze zijn niet met lijntjes verbonden aan de stamboom, en hebben geen wit achtergrondje, zo staan ze er iets meer los van de mensen.
De achtergrond vind ik niet zo denderend.
Ik scan een stuk beschilderd papier en zet dat erachter.
Dat kan in één handomdraai, omdat de tekening digitaal in lagen is opgebouwd.
Huup huup, barbatruc!
Een mooi overzicht van een familie.
Het is duidelijk dat één lid ervan niet meer leeft, en het heeft tegelijk iets universeels.
Vind je niet?
14 reacties. Reactie plaatsen
Ontzettend mooi!
Dank je! 🙂
Ik ben misschien een tikkeltje emotioneel vandaag maar je stamboom ontroerd me hevig; het konijn en oma in grijs, de levenden zo vol kleur, gewoonweg prachtig! Dank voor delen.
Echt? Dat is pas een mooie reactie. Wat fijn.
Leuk idee en mooi getekend, die groene achtergrond prachtig en ‘n grijze oma!
Maar hoe als de oma niet de “echte oma is?” 2e huwelijk!
Tja…. Soms moet je niet teveel verschillende dingen willen vertellen. Dat wordt het voor de kijker te ingewikkeld. Verhalen en tekeningen over scheiden komen verderop in het boek aan de orde!
Een kind kan ook verdriet hebben bij de dood van een tweede vrouw van opa. Bij onze kinderen was dat in ieder geval wel zo!
Natuurlijk, voor hun zal ze ‘gewoon oma’ zijn, da’s even verdrietig.
Mooi gedaan, Marijke! Toch een vraagje, was het konijn ook een vrouwtje of betekent dat teken een kruis van overleden zijn? Een heel klein beetje verwarrend, denk ik. Wel mooi dat je oma in zwart-wit gedaan hebt. En zij is een vrouw, dus daar klopt dat kruis/vrouwengekken wel. Maar voor mijngas dat er niet bij gehoeven. Zwart-wit geeft al genoeg aan.
Het vrouwenteken is toch met een rondje erboven…? Zo, vlug even opgezocht, het ziet er toch wel anders uit, gelukkig.
Maar inderdaad, gewoon grijs was eigenlijk ook duidelijk genoeg geweest.
Oh, dit was het mannenstemmen, kruis eronder? Ik onthield altijd dat wat er onder is, een handvat van een spiegel is. En vrouwen kijken graag in de spiegel! Fout, dus!
Nee, niet fout, rondje met kruisje eronder is het vrouwenteken. Alleen zie jij ze op de tekening verbonden met elkaar, en dat zijn ze niet. Leesbril…? 😉
Oké ik geef toe, ze staan dicht bij elkaar!
Prachtig weer! En leuk dat het onvolprezen Procreate te herkennen is.
Nou zeg dat, onvolprezen!