Ik snap heus wel dat niemand zo’n oranje gezicht heeft. Behalve een zekere persoon uit Amerika, wiens naam we niet zullen noemen.
Toegegeven, zulke korte armpjes heeft diegene dan weer niet.

Maar ik ontdek steeds meer dat in illustraties praktisch alles kan, zolang het er maar enigszins logisch uitziet.
Als ik deze vrouw op een ingezakte tandem zet, vallen die armpjes niet meer op.
De sturen, de stangen naar de trappers, het klopt allemaal voor geen meter.

Deze tekening is voor de bundel Troostfilosofie, en gaat over vertrouwen.

In iedere hechte relatie -of dat nu in een liefdesrelatie is of niet- is vertrouwen onontbeerlijk, plus de noodzaak om dat niet te beschamen. Die aspecten zitten allebei in deze tekening.


Ik weet wat, de man krijgt een petje, zijn haren waaien iets meer, een rugzakje wappert los van zijn rug, zodat ze meer vaart krijgen.
Ook zet ik ze iets schuiner in beeld -dat kan omdat ik digitaal in Procreate werk- en wordt de heuvel wat hoger. Zoef, ze zeilen de diepte in.

Nu nog de afmakertjes! Ik moet altijd oppassen om daar niet in door te schieten. Heerlijk pielen op leuke details.


Maar ook een valkuil, als je digitaal werkt is het mogelijk om tot in de eeuwigheid dingen te veranderen.
Niet nodig, deze tekening voor Troostfilosofie is echt helemaal af.



Daar gaan ze, en daar ga ikzelf ook: de zomer in, héél veel werken , een beetje vakantie vieren in eigen land, en een tijdje niet bloggen.

Blijf vooral gezond, dan probeer ik dat ook. Tot in september lieve mensen!

11 reacties. Reactie plaatsen

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Dit is een verplicht veld
Dit is een verplicht veld
Geef een geldig e-mailadres op.
Je moet de voorwaarden accepteren voordat je het bericht kunt verzenden.

Frisse Blik Blog

Wil je geregeld mijn kijk op het illustratie-proces in je mail? Van schets tot kinderboek: overwegingen, mislukkingen, juichmomenten. En meer van zulks. Schrijf je nu in.


Archief