Als ik ‘ de jaren 60’ zeg,
aan welke kleuren denk jij dan meteen?
Ja toch?
De jaren ‘60 staan ook voor:
studentenprotesten, mannen op de maan, vrouwen in opstand.
Ik schilder Joke Smit met gouache in bruine trui, zelfgebreid natuurlijk.
Ze had een spits gezicht en blond, all-over-the-place hippie haar.
Volgens mij telde je niet mee als je geen jungle in huis had, dus ze krijgt een plant in jaren ’60 pot.
Het grappige is dat ik een heel activistisch beeld heb bij Joke Smit, maar dat ze gruwelde van demonstreren op straat.
En toch was zij zo’n beetje de aanstichter van de tweede feministische golf in ons land.
Puur door het artikel dat ze hier zit te typen, ‘Het onbehagen van de vrouw’ (lees hier).
Het stuk, over de ongelijkwaardige situatie tussen mannen en vrouwen, sloeg in als een bom.
Joke Smit legde heel gedegen uit hoe de structuur van de maatschappij in het nadeel van vrouwen werkte, maar gaf ook vrouwen zelf een schop onder hun kont.
Die schop onder de kont mag ik mezelf ook wel eens geven trouwens, als ik hieronder het slagveld bekijk.
Een zootje is het.
Hm, maakt die donkerblauwe tafel van Joke de illustratie niet te somber van kleur?
Er moet wat lichts bij, oranje of rood bijvoorbeeld.
Eigenlijk heb ik ook nog te weinig paars gebruikt,
Nu denk je meteen wel aan de jaren ‘60, toch, als je deze illustratie ziet?
Ik vind het zó leuk om al deze vrouwen, die ik voor het markante-vrouwen boek teken, (beter) te leren kennen.
Stuk voor stuk verdienen ze het om op het schild gehesen te worden.
Hierbij het schild met Joke Smit!
Nog een blog lezen? Over schilderen met gouache: 4 meisjes helemaal alleen.
Reageren…? Leuk, kan hieronder!
10 reacties. Reactie plaatsen
Leuk! Ik had eerlijk gezegd nog nooit gehoord over mijn naamgenoot. Leuk zo ook al jouw blogs, maakt ook nieuwsgierig naar het boek!
O nee? Voor mij is Joke Smit gesneden koek zeg maar, door mijn moeder waarschijnlijk.
Anderen, zoals zuster Bertken of Johanna Westerdijk, waren mij totaal onbekend. Terwijl die voor anderen heel bekend zijn. Soms is het ook net uit welk deel van Nederland je komt.
Leuk om te lezen hoe je, al werkend, je afwegingen maakt. Een beetje meer paars, is het al jaren ‘60 genoeg, enz. Dat geeft inzicht in het proces.
Ja, eigenlijk is tekenen (schilderen) vooral veel achteruit stappen! Bijstellen, wikken en wegen.
Paars en oranje was echt iets rond het jaar 1970. Toen ik in 1971 op kamers ging had ik paarse borden en oranje mokken, van Mepal!
En mijn moeder was zeer actief in de (christelijke) vrouwenbeweging. In mijn herinnering was het echt Joke Kool-Smit. Ze vertelde daar dan aan tafel over.
Mijn moeder heeft het ook over Joke Kool-Smit. Destijds was het niet eens een optie om je man’s naam weg te laten denk ik he?Blijkbaar is het Kool-gedeelte later weggelaten.
Maar bedoel je dat paars en oranje niet al in de jaren ’60 thuishoren?
Zo niet, dan pleeg ik hierbij geschiedvervalsing. 😉
Wat een fantastische opdracht zeg. Heel benieuwd naar het boek.
Detail… moeten de kleuren van de sigaret niet andersom? Filter bruin en de rest wit… Of is het een jaren 60 sigarettenpijpje?
Oeps, je hebt helemaal gelijk! Je kunt wel zien dat ik zelf nooit heb gerookt.
Later zag ik dat het niet klopte, maar ben vergeten om het aan te passen. Ga ik vlug alsnog doen.
Bedankt!
Zo fijn om al jouw stappen zo duidelijk te zien. Welke keuzes je maakt en wat het effect dan is… Zo leerzaam en inspirerend!
Welke kleur(en) gebruik jij vooral voor de huidskleur? Dat blijft bij mij altijd een dingetje…..
Blijf zo inspireren!!!!
Leuk om te horen Monique!
Ik gebruik meestal beige, gemengd met wit. Plus een oranje of roze blosje op de wangen.